قبل از اينکه به مسئله تکثير و پرورش ميگو برسم، ميخوام توضيح مختصري راجع به چرخه زندگي ميگو ارائه بدم. از بين گونه هاي مختلف ميگو، ميگوي سفيد غربي رو بررسي ميکنيم چون تکثير و پرورش اون بسيار رايج هست :

رده بندي علمي و ساختمان خارجي :

شاخه : بندپايان Arthropoda
رده : سخت پوستان Crustacea
زير رده : Malacostraca
سري : Eumolacostraca
فوق راسته : Eucarida
راسته : ده پايان Decapoda
زير راسته : Dendrobranchiata
دون راسته : Penaeidea
فوق خانواده : Penaeoidea
خانواده : پنائيده Penaeidae
جنس : پنئوس Penaeus
زير جنس : ليتوپنئوس Litopenaeus
گونه : سفيد غربي Vannamei
ميگوي سفيد غربي عضو خانواده پنائيده است. اعضاي اين خانواده به دليل آنکه پس از تفريخ تخم، لارو به شکل ناپليوس (Napilus) است و ماده ها به جاي حمل تخمها تا موقع تفريخ، آنها را در آب پخش ميکنند. از ساير ده پايان متفاوت اند. بعلاوه، اين ميگوها داراي روستروم (Rostrum) دندانه دار هستند.
شکل بالا نماي عمومي ساختمان بيروني ميگوي سفيد غربي را نشان ميدهد. تعداد دندانه ها موجود بر روي حاشيه بالايي و پاييني روستروم و عدم وجود تارچه ها بر روي سطح بدن، وجود تمايز اين گونه از ساير افراد جنس پنئوس هستند. ميگوي سفيد غربي بر روي لبه پاييني و بالايي روستروم خود به ترتيب 2 و 8-9 دندانه دارد.

پراکنش جغرافيايي :

ميگوي سفيد غربي، بومي آبهاي اقيانوس آرام و سواحل مکزيک، آمريکاي جنوبي و مرکزي است. اما به دليل سهولت نسبي پرورش ميگوي سفيد غربي، اين گونه به تمام نقاط جهان منتقل شده است.

پوست اندازي و رشد :

همانند ديگر بندپايان، ميزان رشد ميگوها به دو عامل : تناوب پوست اندازي ( زمان بين دو پوست اندازي) و افزايش رشد ( در هر بار پوست اندازي چقدر رشد ميکند ) بستگي دارد.
به دليل اينکه بدن ميگو با پوشش سختي ( اسکلت خارجي ) احاطه شده، جانور براي رشد بايد پوشش قديمي خود را انداخته و پوشش جديد و بزرگتري را بوجود آورد. در موقع پوست اندازي، کوتيکول در ناحيه بين کاراپاس و Intercalary Sclerit شکاف مي خورد و از ميان آن سرسينه و اندامهاي ضميمه قدامي بيرون آمده و با تکان سريع و قوي دم، جانور از پوسته قديمي رها ميشود. پوشش خارجي ابتدا نرم است اما به تدريج سخت ميشود.
پوست اندازي غالبا اولين فرايند فيزيولوژيکي آشکاري است که وجود استرس را نشان ميدهد. بنابراين پرورش دهندگان بايد به تغيير دفعات پوست اندازي ( به ويژه کاهش آن ) توجه داشته باشند.

غذا و غذادهي :

پنائيده ها ذاتا گوشتخوارند و سخت پوستان کوچک، ناجورپايان و پرتاران را شکار مي کنند. اما در حوضچه هاي پرورشي، اين قبيل طعمه ها وجود ندارند و فقط غذاي دستي داده شده و يا مواد آلي در حال تجزيه براي تغذيه ميگوها در دسترس آنها قرار دارد.
تو پرانتز ==> گفتم غذا دهي، ياد يه خاطره افتادم. يه گربه داشتيم اسمش رو گذاشته بوديم دنيس. يه گربه ماده سفيد و سياه بود. هر روز کلي بهش مرغ و گوشت ميداديم. خلاصه وقت ناهار و شام، دنيس هم سهم خودش رو داشت. بعد چند مدت غريزه بهش حکم کرد و بچه دار شد. اما همين غريزه دوباره حکم صادر کرد و دنيس خانم بچه هاش رو خورد !! ما هم به شدت اونو تحريم کرديم. خلاصه بيچاره اون آخرا زندگي درويشي پيشه کرده بود و به نون خشک، پلو اضافه، خار ماهي و حتي سيب زميني قناعت ميکرد. خلاصه خواستم بگم گربه موجودي گوشتخوار هست !!!
بررسي هاي آزمايشگاهي که در انستيتو اقيانوسي انجام گرفته، نمايانگر آن است که حاصلخيزي طبيعي حوضچه ها ( براي مثال رشد جلبکها يا باکتري ها در ستون آب ) منبع غذايي مهمي را براي ميگوي سفيد غربي فراهم آورده و رشد ميگو را افزايش ميدهد. ميگوي سفيد غربي يک جانور شب کار است. اگر ميگوهاي سفيد نابالغ به حال خود رها شوند، تقريبا همه آنها در بستر فرو ميروند و به دنبال غذا نمي گردند، اما ريختن غذا به داخل استخر موجب تحريک و آغاز رفتار تغذيه اي آنها ميشود. لذا پرورش دهندگان ميتوانند با غذادهي در طي روز ميگو را وادار به تغذيه کنند.

چرخه زندگي :

مراحل مختلف چرخه زندگي ميگوهاي خانواده پنائيده به ترتيب : 1) ـ ماده بالغ (تخمريزي) 2) ـ تخم 3) ـ لارو ناپليوس 4) ـ لارو پروتوزوآ 5) ـ لارو مايزيس 6) ـ لارو پيشرفته 7) ـ ميگوي جوان
2) ===> 3 ) ===> 4)
===> 5) ===> 6) ===> 7)
ميگوها در آبهاي دور از ساحل جفتگيري و تخمريزي مي نمايند. بچه ميگوها به طرف آبهاي ساحلي حرکت کرده و بر روي بستر مصبهاي کم عمق مي نشينند و اصطلاحا کفزي مي شوند. چند ماه بعد، ميگوهاي بالغ به آبهاي دور از ساحل باز مي گردند تا در آنجا بالغ شده، جفت گيري کنند و تخمريزي نمايند.