هنر خلبان اين است كه هواپيما را آرام در محلي مشخص و با سرعتي خاص روي باند فرودگاه بنشاند. اگر باد جانبي خيلي قوي باشد، سكان هدايت بايد بسرعت وارد عمل شود.
وقتي هواپيما با زمين تماس مي گيرد، سرعتش بيش از 200 كيلو متر در ساعت است كه اين سرعت بايد بشدت كاهش يابد در غير اين صورت هواپيما از باند خارج مي شود.
با اين كار باله ها بلند مي شوند و زمينه ترمز در هواپيما را فراهم مي كنند.
خلبان نيروي رانش موتور را كاملا معكوس مي كند طوري كه صداي موتور به گوش مي رسد. زيرا سرعت هواپيما بايستي بطور كامل كم شود و در نتيجه چنين صدايي ايجاد مي شود.
موضوع از اين قرار است كه موتورها باعث كم يا زياد شدن سرعت هواپيما مي شوند.
خلبان با پدال گاز، مسير گازهاي خروجي موتورها را عوض مي كند به طوري كه آن ها را از عقب به جلو پرتاب مي كند كه به اين كار نيروي رانش معكوس (Reverse) مي گويند.
بدين ترتيب نيروي موتورها در جهت مخالف و به صورت يك ترمز عمل مي كند.
از طرف ديگر، چرخ هاي هواپيما مانند يك خودرو، داراي ترمز هستند، اما اين ترمزها وارد عمل نمي شوند مگر زماني كه سرعت هواپيما بسيار كم شود.
خلبان زماني از آن ها استفاده مي كند كه بخواهد بطور كامل هواپيما را جلوي ترمينال متوقف كند.