به روايت آقاي معينتي آراني دبير کميسون اصل نود
محمدرضا فاکر سال 1324 در کوچه عيدگاه مشهد به دنيا آمد. در 9سالگي به دليل شغل پدرش به همراه خانواده به اصفهان رفت. پس از يک سال مجددا به مشهد بازگشت. همزمان با فراگيري دروس حوزوي مدتي را در کارگاه پارچه بافي و مدتي را هم در کارگاه گلدوزي بازار زنجير کار کرد.
در حجره مدرسه دو درب مشهد، اعلاميه هاي امام خيمني را بازنويسي مي کرد و گاه با يک دستگاه پلي کپي که در زيرزمين خانه جاسازي کرده بود. اعلاميه ها را تکثير و با کمک تعداد از مبارزان در شهرتوزيع مي کرد.
سال 41 براي اولين بار دستگير و زنداني شد و مجددا 15 خرداد 42 براي بار دوم بازداشت شد. در اين دوره از زندان با آيت الله خامنه اي نيز آشنا شد. پس از آزادي راهي شهر قم شد تا فعاليتهاي حوزوي را با جديت بيشتري دنبال کند.
براي افشاي ماهيت رژيم به شهرهاي مختلف سفر مي کرد و سخنراني مي کرد. سال 53 در نهاوند دستگير شد و تا پايان سال 55 در زندان بود. از کارهاي مهم مرحوم فاکر طرح مرجعيت امام خميني (ره) بود و در اين راستا با همراهي جمعي از بزرگان حوزه قم سفرهاي متعددي به ديگر شهرها براي آگاهي علما داشت. پس از وقوع انقلاب اسلامي براي مدتي نمايندگي امام خميني (ره) را در سپاه پاسداران بر عهده گرفت. در همان ايام وصيت کرد دستخط حکم امام را داخل کفن او بگذارند. او با ظهور خط نفاق سعي در افشاي ماهيت ضدانقلاب کرد و به همين دليل سه بار مورد سوءقصد قرار گرفت.
نمايندگاني مردم مشهد درسه دوره پنجم، هفتم و هشتم مجلس شوراي اسلامي عضويت در کميسيون اصل 90 در دوره هفتم و رياست آن کميسيون در دوره هشتم، عضويت در جامعه مدرسين حوزه علميه قم و عضويت در مجلس خبرگان از عناوين کارنامه بعد از انقلاب بود. متاسفانه رييس دفتر او در مشهد حاضر نشد، خاطرات جذاب ارتباطات مردمي و سرکشي ها و رسيدگي هاي مرحوم فاکر از محرومان را در اختيار خوانندگان مجله قرار دهد.
در پي در گذشت او در شب عيد 22 بهمن ماه88، رهبر انقلاب در پيامي نوشت؛ سوابق مجاهدات ايشان که از اولين سال هاي نهضت اسلامي آغاز گشته و نيز خدمات ايشان در دوران نمايندگي مردم در مجلس شوراي اسلامي و عرصه هاي ديگر، ذخائر ارزشمندي در محاسبات الهي و نيز در ياد نيک مردم شناس از اين رواحاني بزرگوار است.
آشنايي ما با آقاي فاکر در دوره پنجم مجلس بود. ايشان نفر اول حوزه انتخاباتي مشهد و کلات شدند. دوره هفتم هم نماينده مشهد و کلات بودند. زماني که وارد مجلس شدند کميسيون که ايشان انتخاب کردند کميسيون اصل 90 بود.
****
يک اتاق داشتند در مجلس قديم دو دوره قبل هم بود که اگر جلسه تا دير وقت طول مي کشيد، ايشان روز سه شنبه مي آمدند و تا پاسي از شب به پرونده ها رسيدگي مي کرد. ايشان وقت هايي که مي خواستند بروند قم- براي اينکه در جامعه مدرسين حوزه علميه قم هم مسئوليت بر عهده داشتند و تا آنجا که من اطلاع دارم هيچ حقوقي نگرفتند- با ماشين مجلس تا دم در عوارضي مي رفتند و از آنجا پياده مي شدند و بقيه راه را با اتوبوس مي رفتند. نمي گفتند که ماشين بيايد و من را تا قم سوار کند. يک مدتي پايشان شکسته بود . در بيمارستان با پرونده مي رفتم خدمت ايشان همان جا روي تخت بيمارستان به پرونده ها رسيدگي مي کرد.
****
دوره پنجم ما مجلس قديم بوديم و رئيس کميسيون يک ميز داشت. ايشان هيچ وقت پشت اين ميز ننشستند. يک پتو انداختند و ما پشتي هم تهيه کرديم و وقتي وزير مي آمد همان جا روي پتو کفش هايش را درمي آورد و پيش حاج آقا مي نشست. يک اتاقي هم بود که شب ها آنجا استراحت مي کردند و تنها بودند. شب ها يک پتو را مي گذاشتند زير سرشان و يک پتو هم زيرشان بود؛ حتي در دوران کسالت بيماري سرطاني شان هم دو سال و نيم طول کشيد و جالب اين است که اصلا روحيه شان عوش نشده بود. يادم است که يک کسي نامه اي نوشته بود و نامه يک هفته اي پيش ايشان مانده بود. خيلي ناراحت بودند؛ نامه اي نوشتند که اين نامه چند روزي دست من مانده است، لطفا تاخير من را با تعجيل جبران فرماييد. براي ايشان قابل پذيرش نبود که کار به تاخير بيفتد.
****
اگر موارد راه قانوني نداشت مي گفتند که به شاکي بگوييد اين قضيه از مسير قانوني راهي ندارد تا آن فرد منتظر نماند.
****
در رابطه با مفاسد اقتصادي يک کار گروه داشتيم در کميسيون اصل 90 که خروجي کار رفت براي مقام معظم رهبري ايشان پي نوشت فرمودند:«از جناب آقاي فاکر به خاطر اهتمام جدي و صادقانه اي که در مبارزه با فساد نمودند صميمانه تشکر شود. خداوند ان شاالله به شما و بقيه اعضاي محترم کميسيون در اين طريق مستقيم کمک بفرمايد. 86/3/30» در آن موقع آقاي فاکر نگذاشتند اين نامه رسانه اي شود. اصل نامه را گفتند بگذار در گاوصندوق!
****
برخلاف اينکه بعضي ها خيلي مايل اند، اما ايشان سفر خارج از کشور نداشتند. فقط يک بار از دفتر رياست جمهوري زنگ زدند و گفتند در سفر سودان همراه رئيس جمهور باشند و ايشان رفتند. دوره پنجم سال چهارم، به اين علت رئيس نشدند که قبل از رياست با مسافرت اعضاي جلسه مخالف بودند. ايشان تحفظاتي داشتند و در برخودشان اهل شکايات نبودند. اگر اهل اينها بودند رئيس دوره هفتم مي شدند. با کسي زد و بند نداشت و خيلي مقيد به اطاعت از رهبر بود و نجات مملکت را در پيروي از ايشان مي دانست.
****
مجلس يک وام خودرو داد که ايشان دادند به يک جانباز و گفتند ماهي فلان قدر بريز به حساب فقرا. دوره هفتم هم يک وام دادند که ايشان داد به کميته امام مشهد و در يک صندوق قرض الحسنه هم گذاشتند. آقازده ايشان کار نداشت، من گفتم حاج آقا اجازه بدهيد من يک اقدامي بکنم. به من اجازه ندادند. خود دستگاه ها اعلام مي کردند که ما حاضريم در خدمت حاج آقا باشيم ولي اجازه ندادند. به شدت به اصول طلبگي وفادار بودند.
منبع: نشريه راه شماره45