اوتمار هيتزفلد، 12 ژانويه سال 1949 در لوراخ متولد شد.
هيتزفلد به عنوان آخرين فرزند در بين پنج خواهر و برادر، در لوراخ پرورش يافت. پدرش يك دندانپزشك بود. نام او را از روي نام اوتمار والتر كه در سال 1954 قهرمان جهان شده بود، اوتمار گذاشتند.
هيتزفلد در تيم جوانان اشتتن و سپس در تيم آماتور فا. اف. لوراخ بازي مي‌كرد. از سال 1971 در تيم اف. ث. بازل مشغول بازي شد و با آن تيم در سال‌هاي 1972 و 1973 قهرمان باشگاه‌هاي سوئيس شد. به علاوه وي در سال 1973 آقاي گل ليگ سوئيس شد. در همان سال از مدرسه عالي علوم تربيتي لوراخ در رشته رياضي و ورزش فارغ التحصيل شد.
در مسابقات المپيك سال 1972 به همراه اولي هوينس در تيم ملي المپيك آلمان حضور داشت. در آن بازي‌ها پنج بار از ابتدا به ميدان رفت و در هر بازي هم يك گل زد. در مجموع هشت بازي براي تيم ملي آماتوري آلمان انجام داد.
در سال 197 به اشتوتگارت پيوست كه از ليگ دسته اول سقوط كرده بود. وي در ليگ دسته دوم 55 بار بازي كرد و 33 گل هم به ثمر رساند. در فصل 77/1976 با 22 گل، يكي از اسطوره‌هاي "خط حمله 100 گله" بود (اشتوتگارت در آن فصل تفاضل گل 100 : 36 داشت) و نقش به سزايي در بازگشت اين تيم به ليگ دسته اول داشت. شش گل او در پيروزي 8 بر 0 مقابل يان رگنسبورگ، هنوز هم يك ركورد محسوب مي‌شود.
در فصل 78-1977 22 بار در بوندسليگا براي اشتوتگارت بازي كرد و 5 گل زد. بلافاصله پس از اين فصل دوباره به سوئيس بازگشت و در آنجا براي تيم‌هاي اف. ث. لوگانو و سپس اف. ث. لوتسرن در ناتسيونال ليگا (ليگ فوتبال سوئيس) بازي كرد. در سال 1983 به فعاليت خود به عنوان بازيكن پايان داد.

دوران مربيگري
باشگاه‌هاي سوئيس

پس از دوران بازيگري،‌هيتزفلد مربي تيم‌هاي اس. سي . تسوگ، اف. ث. آراو و نيز گراس هاپرز سوئيس شد. با تيم آراو جام حذفي را به دست آورد و با تيم‌ گرس هاپرزدر بين سال‌هاي 1988 و 1991 در مجموع پنج عنوان قهرماني كسب كرد.

بوروسيا دورتموند

در سال 1991 مربي بوروسيا دورتموند شد. وي براي فصل 92/91 جانشين هورس كوپل شد و اين تيم انتهاي جدولي را در همان فصل اول به مقام نايب قهرماني بوندسليگا رساند. او و دورتموند در آن زمان، تنها چهار دقيقه مانده به پايان فصل،‌ قهرماني را از دست دادند. گل گيدو بوخوالد در دقيقه 86، پيروزي اشتوتگارت را در لوركوزن رقم زد و اشتوتگارت را با مربيگري كريستف دام به قهرماني رساند.
در فصل بعدي، هيتزفلد با دورتموند به فينال جام يوفا رسيد كه در دو بازي رفت و برگشت در مقابل يوونتوس، اين جام را از دست داد. رسيدن به فينال جام يوفا درآمد زيادي را نصيب باشگاه كرد و دست هيتزفلد را در فصل نقل و انتقالات براي تقويت تيم باز گذاشت. با استخدام چند بازيكن جديد و بزرگ، هيتزفلد و تيمش به دو قهرماني بوندسليگا در سال‌هاي 1995 و 1996 رسيدند و در سال 1997 به فينال جام باشگاه‌هاي اروپا رسيدند. اين بار هم حريف آنها يوونتوس ايتاليا بود كه دورتموند اين دفعه موفق به شكست دادن آنها و تصاحب جام شد. پس از اين قهرماني،‌هيتزفلد از سمت خود به عنوان مربي كناره‌گيري كرد و مدير ورزشي اين تيم شد.

بايرن مونيخ

اوتمار هيتزفلد از اول جولاي سال 1998 مربي بايرن مونيخ شد و عناوين زيادي را براي اين تيم به ارمغان آورد (بوندسليگا: 1999، 2000، 2001، 2003، 2008، جام حذفي آلمان: 2000، 2003، 2008، ليگ قهرمانان اروپا: 2001، جام باشگاه‌هاي جهان: 2001). وي بعد از ارنست هاپل ( فاينورد روتردام: 1970 و هامبورگ: 1983)، دومين مربي‌اي است كه موفق شده به دو باشگاه مختلف قهرمان جام باشگاه‌هاي اروپا شود.
در 18 مه سال 2004 بايرن مونيخ اعلام كرد كه قرارداد او را كه تا سال 2005 اعتبار داشته،‌ پيش از موعد، در تاريخ 30 ژوئن 2004 فسخ مي‌كند. علت اين امر هم كسب نتايج ضعيف تيم عنوان شد كه در آن فصل هيچ عنواني را كسب نكرده بود. شيوه اخراج او،‌ در مطبوعات و نيز داخل باشگاه مناقشات زيادي را برانگيخت. سپس فليكس ماگات جانشين او شد.
بعد از حذف تيم ملي فوتبال آلمان در جام ملت‌هاي 2004 اروپا با شكست 1 بر 2 مقابل جمهوري چك، از سوي فدراسيون فوتبال آلمان به هيتزفلد پيشنهاد شد كه جاي رودي فولر را كه استعفا داده بود بگيرد،‌ولي وي در تاريخ 1 جولاي 2004 به اين پيشنهاد پاسخ منفي داد. از آنجايي كه او قبل از مسابقات جام ملت‌هاي اروپا، در مصاحبه‌هاي مطبوعاتي، از خود به عنوان كسي كه توانايي جانشين فولر را دارد، صحبت مي‌كرد، پاسخ منفي‌ و مايوس‌كننده‌اش انتقادات شديدي را متوجه وي كرد.
هيتزفلد در دوراني كه مربيگري را كنار گذاشته بود، ‌به عنوان كارشناس با شبكه تلويزيوني "پرمير" كار مي‌كرد و مسابقات بوندسليگا،‌ ليگ قهرمانان اروپا و جام جهاني را تفسير و تحليل مي‌كرد.
در دسامبر سال 2006 اعلام كرد كه دوران دوري از مربيگري به پايان رسيده و براي فصل 08-2007 دوباره مي‌خواهد به عنوان مربي مشغول به كار شود. وي درخواست باشگاه هامبورگ و باشگاه سابق خود، دورتموند را براي تصدي پست سرمربي اين تيم‌ها در شروع دور برگشت فصل 07-2006 بوندسليگا رد كرد.

بازهم بايرن مونيخ

در اول فوريه سال 2007 به عنوان جانشين فليكس ماگات بركنارشده از بايرن، كه قبلا جانشين خودش در اين تيم شده بود، آغاز به كار كرد. بازهم به عنوان دستيار از ميشائيل هنكه كه قبلا در بوروسيا دورتموند و نيز بايرن دستيارش بود، استفاده كرد. هيتزفلد در ابتدا قصد داشت فقط تا پايان فصل هدايت بايرن را به عهده داشته باشد، اما در 15 مارس سال 2007 قرادادي با اين تيم امضاء كرد كه تا 30 ژوئن سال 2008 اعتبار داشت. وي در 2 ژانويه سال 2008 با تاييد اظهارات اولي هوينس، مدير باشگاه بايرن، گفت كه قرادادش را براي فصل بعد تمديد نخواهد كرد. او فصل 08-2007 را با دو قهرماني بوندسليگا و جام حذفي به پايان برد.

تيم ملي سوئيس

هيتزفلد در 19 فوريه سال 2008 اعلام كرد كه پس از مسابقات جام ملت هاي 2008 اروپا كه در سوئيس و اتريش برگزار مي‌شد، از اول جولاي آن سال، هدايت تيم ملي سوئيس را به عهده خواهد گرفت. هم‌زمان،‌دوباره به زادگاهش لوراخ بازگشت كه دقيقا در مجاورت مرز سوئيس قرار دارد. قراداد وي با فدراسيون فوتبال سوئيس به مدت دو سال و تا پايان جام جهاني 2010 در آفريقاي جنوبي اعتبار دارد.
هيتزفلد در تيم ملي سوئيس و در مسابقات انتخابي جام جهاني 2010 شروعي متوسط داشت: يك تساوي 2 بر2 در تل‌آويو در مقابل اسرائيل، پس از آن‌كه تيمش تا دقيقه 92 با نتيجه 2 بر 1 از حريف پيش بود، ‌و شكست خانگي شرم‌آور 1 بر 2 در مقابل تيم ضعيف لوكزامبورگ. از آن زمان به بعد اما،‌ تيم سوئيس تحت هدايت مسلط و مطمئن هيتزفلد رو به پيشرفت نهاد و با كسب پنج پيروزي پي در پي توانست با امتياز مساوي با يونان، قهرمان سابق اروپا،‌ مكان دوم جدول مسابقات انتخابي جام جهاني را تصاحب كند.

افتخارات شخصي

هيتزفلد در سال‌‌هاي 1997 (بوروسيا دورتموند) و 2001 (بايرن مونيخ) از سوي فدراسيون بين المللي تاريخ و آمار فوتبال به عنوان برترين مربي باشگاهي جهان انتخاب شد. در سال 2008 در جريان اعطاي جايزه ورزشي ايالت بايرن،‌ جايزه شخصي نخست وزير اين ايالت را از آن خود كرد.
در سال 1997 و 2001 صاحب عنوان برترين مربي سال جهان، سال 2001 برنده جايزه باشگاه فوتبال يوفا به عنوان مربي سال، و سال 2008 به عنوان برترين مربي سال آلمان انتخاب شد.

افتخارات به عنوان مربي

1984، باشگاه تسوگ سوئيس، صعود به ناتسيونال ليگ
1985، باشگاه آراو سوئيس،‌ قهرماني جام حذفي
1989، گراس هاپرز سوئيس، قهرماني جام حذفي و قهرماني در سوپر جام سوئيس
1990، گراس هاپرز سوئيس، قهرماني ليگ و جام حذفي سوئيس
1991، گراس هاپرز سوئيس، قهرماني ليگ سوئيس
1995، دورتموند آلمان، قهرماني بوندسليگا و قهرماني در سوپرجام
1996، دورتموند آلمان، قهرماني بوندسليگا و قهرماني در سوپرجام
1997، دورتموند آلمان، قهرماني باشگاه‌هاي اروپا و قهرماني باشگاه‌هاي جهان
1998، بايرن مونيخ آلمان، قهرماني جام اتحاديه آلمان
1999، بايرن مونيخ آلمان، قهرماني جام اتحاديه آلمان و قهرماني بوندسليگا
2000، بايرن مونيخ آلمان، قهرماني جام اتحاديه آلمان، قهرماني بوندسليگا و قهرماني جام حذفي آلمان
2001، بايرن مونيخ آلمان: قهرماني بوندسليگا، قهرماني باشگاه‌هاي اروپا و قهرماني باشگاه‌هاي جهان
2003، بايرن مونيخ آلمان، قهرماني بوندسليگا و قهرماني جام حذفي آلمان
2007، قهرماني جام اتحاديه آلمان
2008، قهرماني بوندسليگا و قهرماني جام حذفي آلمان
منبع : همشهري آنلاين
/خ