همه ما در شرايطي که هوا گرم است، احساس کلافگي مي‌کنيم. شايد در روزهاي گرم بيشتر شاهد دعوا در اماکن عمومي بوده‌ايد يا خبرهاي بيشتر و شايد هم دردناک‌تري از خشونت شنيده‌ايد، اما چرا؟
به نظر مي‌رسد ما حتي در زبان خود، به رابطه بين خشونت و گرما اشاره داريم: وقتي مي‌خواهيم به عصبانيت يا رفتار خشونت‌آميز کسي اشاره کنيم، از اين عبارت‌ها استفاده مي‌کنيم: جوش آورده بود، داغ کرده، ...... وقتي هم مي‌خواهيم از آرام بودن حرف بزنيم، مي‌گوييم: خونسرد باش!
مطالعات بسياري در کشورهاي مختلف وجود دارند که نشان مي‌دهند گرما با رفتار خشونت‌آميز ارتباط دارد. از مطالعات کم‌تر کنترل‌شده اواخر قرن 19 تا مطالعات پيشرفته امروزي. اما آيا واقعا خود هواي گرم مي‌تواند عامل رفتار خشونت‌آميز شود؟
الن کان و جيمز روتان، روانشناسان دانشگاه ايالتي فلوريدا، براي مدت دو سال دقيق‌ترين مطالعه را در مورد جرايم خشونت‌آميز در مينه‌سوتا انجام داده‌اند. آن‌ها زمان وقوع جرم در طول روز، جايگاه روز در هفته و ماه و البته دماي هوا درآن زمان را ثبت کردند. آن‌ها به اين نتيجه رسيدند که نمودار خشونت با افزايش دما بالا مي‌رود، اما اين روند تنها تا يک نقطه خاص ادامه مي‌يابد.
با رسيدن دما به حدود 80 درجه فارنهايت (معادل 26.6 درجه سانتيگراد)، ميزان تهاجم‌ها شروع به کاهش مي‌کند. اين يافته با يک نظريه منطبق است: اين که افراد در موقعيتي که احساس ناراحتي مي‌کنند، هم براي فرار از موقعيت و هم پرخاشگري گرايش و آمادگي بيشتري از خود نشان مي‌دهند. اما وقتي ميزان ناراحتي از حد کم يا متوسط به سطح بالا مي‌رسد، افراد فقط مي‌خواهند از شر آن خلاص شوند.
به غير از اين نظريه روانشناسانه، اين يافته با يک نظريه جامعه‌شناختي هم مطابقت دارد. بر اساس نظريه فعاليت‌هاي روزمره، بسياري از اشکال جرايم خشونت‌آميز در صورتي اتفاق مي‌افتند که موقعيت اجتماعي براي آن‌ها وجود داشته باشد. وقتي هوا گرم ميشود، افراد بيشتر زمان خود را بيرون از خانه مي‌گذرانند، اما هوا که خيلي زياد گرم شود، افراد ترجيح مي دهند در خانه‌هاي خود بمانند. کان و روتان هم اين نظريه را تاييد مي‌کنند.
البته کرگ اندرسون، روانشناس دانشگاه ايالتي لووا معتقد است آن‌ها اطلاعات مربوط به زمان وقع جرم در طول روز را به خوبي بررسي نکرده‌اند. وي بر اساس داده‌هاي همين مطالعه رابطه‌اي خطي بين ميزان گرما و خشونت به دست آورده است.
در هواي گرم، اتفاقاتي در بدن مي‌افتد: ضربان قلب، جريان خون و تعريق بالا مي‌رود و متابوليسم بدن تغيير مي‌کند. همه اين موارد به سيستم سمپاتيک بدن مربوطند که خود با پاسخ جنگ يا گريز در بدن مرتبط است. همچنين گرماي هوا، توليد تستوسترون را در بدن افزايش مي‌دهد که خود از عوامل خشونت است.
البته نمي‌توان به طور حتم گفت که بين گرما و خشونت رابطه علت و معلولي وجود دارد و اين ارتباط هنوز تئوريک است. با اين‌حال به نظر مي‌رسد که گرما از طريق چندين عامل روانشناختي، به خشم در افراد دامن مي‌زند. براي مثال ما وقتي احساس ناراحتي مي‌کنيم، بيشتر به ياد خاطرات تلخ و دردناک خود مي‌افتيم.
ساير مطالعات نشان داده‌اند که مردم در هواي گرم با احتمال بيشتري ممکن است هر نشانه‌اي خنثي را يک علامت خصومت‌آميز تعبير کنند و نيز با احتمال کم‌تري خشونت را محکوم مي‌کنند. در واقع مردم در شرايطي که هوا خيلي گرم است، در درست فکر کردن دچار مشکل مي‌شوند.
به همه اين موارد، يک مطالعه ساده در سال 1976 را اضافه کنيد که نشان مي‌دهد افراد خيلي خيلي عصباني با نوشيدن يک نوشيدني خنک آرام‌تر مي‌شوند.
منبع:http://www.khabaronline.ir ارسال توسط کاربر محترم سايت : haj_ghodrat_allah