اوايل سال 1978 اولين مجموعه توزيع نرم افزار برکلي روي کار آمد. اين مجموعه شامل يک نوار از سيستم پاسکال برکلي و ويرايشگر EX بود. هزينه توزيع اين نرم افزار 50 دلار بود. يک سال بعد برکلي ترمينال هاي ED M3 E را روي کار آورد و "جوي"، EM را بازنويسي کرد و به VI يک ويرايشگر واقعا ويژوآل تغيير نام داد. در مجموع ED ابتدا از آزمايشگاه هاي بل در نيوجرسي بيرون آمد به کالج کوين ماري در لندن و از آنجا به دانشگاه کاليفرنيا در برکلي رفت و سپس به نيوجرسي همان جايي که با ويرايش بعدي يونيکس يکي شد بازگشت.
ماجراهاي لينوکس، پرل، سند ميل و ديگر برنامه هاي کاربردي، که بتازگي شهرت زيادي يافته اند، نيز مشابه ويرايشگر ED است.
واضح است که در تمامي موارد فوق، شرکت ها مايلند کاربران را به سمت اشتراک گذاشتن نرم افزارها با ديگر کاربران هدايت کنند. بدون حمايت توليدکنندگان و توزيع کنندگان نرم افزار و پشتيباني آن ها، متصديان، کاربران و برنامه نويسان، همگي، ناگريز از همکاري با يکديگر هستند.
توزيع کنندگان نرم افزار برکلي، تايپ سواپ در يوزنيکس در طول بيشتر از يک دهه و وجود CDهاي بيشمار امروزي، همگي، مانع از تحقق اين مطلب شده اند.
عنصري که در فلسفه يونيکس مهم، اما با برنامه نويسي تجاري کاملا بيگانه به نظر مي رسد اين است که بايد ايجاد تغييرات در کرنل، برنامه هاي کاربردي و بازنويسي آن ها همه توسط دو يا سه نفر نوشته شوند و نه يک تيم برنامه نويسي.
مدتي طول کشيد تا مجموعه يوزنيکس و توليدکنندگان نرم افزار متن باز به اينترنت نزديک و با آن همگام شدند. در سال 1975، استيو هولم کرن و هم دانشگاهي هايش در ايلينويز، يونيکس را در مرکز ديد و توجه کاربران آرپانت قرار دادند و سعي در جلب توجه اين کاربران داشتند. چند سال بعد، اينترنت روي يونيکس نيز اجرا مي شد.
شبکه (Net) بود که دانشجوي فنلاندي، لينوس توروالدز را قادر ساخت تا طرح ها و کارهايش را به سراسر دنيا بفرستد. همچنين به ديگر برنامه نويسان اين امکان را داد تا نتايج و بازخوردهاي کاري خود را در مجموعه هاي لينوکس، گنو، پرل و... مشارکت دهند. امروزه، هزاران برنامه نويس در سراسر دنيا در برنامه ها و سيستم­هاي عالي و پيشرفته اي مشارکت دارند و حتي يک سيستم خصوصي نيز وجود ندارد که نتوانند اشکال آن را رفع کنند.
شايد معماي جالبي باشد که چرا باند بزرگ برنامه نويسان سنت شکن، از تيم اي طراحي اغلب شرکت ها بسيار کاراتر و موثرتر کار مي کنند. پاسخ واقعي در تفسير و توضيح برايان کرنيگان هکر، نهفته است: در شرکتهاي بزرگ، تيم هاي بزرگي روي پروژه ها کار مي کنند. هزاران برنامه ويس هستند که روي برنامه 40 ميليون خطي آفيس 2000 کار کرده ند، اما هر کس به کد اين برنامه، حتي نگاهي انداخته باشد، مي داند که بسيار سست و بدون سازماندهي است.
اين موضوع به اين دليل است که يک تيم، قسمت يا قسمت هايي از يک برنامه را مي نويسد و تيم ديگر، خطوط جديدي به انتهاي اين قسمت يا قسمت ها اضافه مي کند، حتي ممکن است اين قسمت يا قسمت ها را به انتهاي کد خود بيافزايد. کسي هم نمي داند که همه چيز به مرور در حال تغيير، تبديل و واژگوني است. اين مطلب، در حقيقت در مورد 40 ميليون خط صادق است. در حالي که نرم افزارهاي مدرن بي نام و امضا هستند نمي توان مايک کاوليشاو 39 را از روي اسم رکس که نويسنده آن است، تشخيص داد. در مورد داس و ويندوز نيز همين ور. البته بسياري مي دانند که يونيکس را دو نفر به نام هاي کن تامپسون و دنيس رتشيه خلق کردند، بژارنه اشتروس تروپ، سي پلاس پلاس را نوشت و پدر پرل نيز هري وال است.
از اين رو شايد دليل واقعي اينکه نرم افزار متن باز خوب کار مي کند، اين باشد که نوشتن اين برنامه ها و نقد آن ها توسط گروهي علاقه مند به نرم افزار، و نه صرفا مجبور به انجام آن، صورت مي گيرد، اما اين فرآيند نيز موانع و مشکلات خود را دارد. يک شرکت در اين فرآيند نمي تواند برنامه و جدول زمان بندي تنظيم کند. به عنوان نمونه، مباني نرم افزار آزاد، HURD، شش سال پس از اينکه آن ها را بيان کرد، منتشر شد؛ جالب اين بود که در جدول زمان بندي براي لينوکس، فقط زمان خوردن نهار و شام گنجانده شده بود.
با وجود اين، منظور کلي اين است که نرم افزار متن باز تابع نظريات مقطعي شرکت هاي تبليغاتي و سازمان هاي بازاريابي نيست. چون وقتي که موسسه اي از تجارت کنار بکشد؛ به طبع توليدات نرم افزاري آن نيز بايد بي ارزش شود. اگر اين طور باشد چه کسي از آن ها پشتيباني خواهد کرد؟
در نرم افزارهاي باز، اگر مشکلي پيش آيد؛ مي توان آن را در شبکه مطرح کرد. از اين طريق، به حتم پاسخ هايي دريافت خواهد شد که مي تواند در حل مشکل به فرد مورد نظر، کمک بسياري کند. امروزه تقريبا تمامي نيازهاي کاربران، در شبکه منتشر شده و متن باز است و براي دريافت خيلي از اين برنامه ها نياز به پرداخت هيچ هزينه اي نيست.
نرم افزارهاي آزاد و تجاري، تقريبا در يک زمينه، نقطه اشتراک دارند و آن اينکه اين روزها اجازه ملاقات با لينوس توروالدز، خيلي آسان تر از اجازه ملاقات با بيل گيتس نيست.
منبع:www.aftabir.com
ارسال توسط کاربر محترم سايت : mohamadaminsh