انسان مي‌تواند روي ماه راه رود، زيرا

سطح ماه از نوعي رسوب ماسه سنگي نرم از سنگهاي خرد شده ، غبار و گرد و خاک پوشيده شده است. عمق اين رسوب در برخي نقاط چند سانتيمتر و در برخي نقاط ديگر تا 10 متراست. زير اين طبقه رسوبي سنگهاي محکمتر قرار دارند.
انسان پياده يا سواره جداکثر چند سانتيکتر در اين رسوب فرو مي رود. بر اساس کاوشهاي جديد از سطح ماه فرضيه‌هاي فرو رفتن فضانوردان در غبار ماه و خفگي در برف عميق تاييد نشد.
اثر کفشهاي فضانوردان يا چرخهاي ماه پيما بر سطح ماه پس از گذشت ميلياردها سال باز هم پيدا خواهد بود، زيرا طوفان و باراني در سطح ماه وجود ندارد که آنها را از بين ببرد. تنها برخورد اجرام آسماني مي‌تواند اين اثرات و رد‌پاها را مختل يا محو کند.
سطح ماه در واقع در طول هزاران سال آينده که مورد اصابت اجرام آسماني بزرگ و کوچک قرار خواهد گرفت، تغيير خواهد کرد. در مورد زمين سطحش همواره دستخوش فرسايش و تغيير است و براي همين آثار تمدنهاي باستاني تا حدودي محو و نابود شده است. يکي ديگر از شگفتي عجيب ماه ، به دليل گرانش ضعيفش نداشتن جوي متراکم است. به عبارتي گازها از جو ماه فرار کرده‌اند و ماه فاقد اتمسفر است.